ԳԻՏԱԿԱՆ ԱՐՑԱԽ

Աշխարհում գոյություն ունի շուրջ 25 դե ֆակտո պետությունպետություն, որոնցից հինգը՝ հետխորհրդային տարածքում։ Դե ֆակտո ռեժիմների ի հայտ գալը ուղղակիորեն առնչվում է այն փակուղային և կոնֆլիկտածին իրողությանըիրողությանը, որի դեպքում պետության հետ ուղղակիորեն առնչվող դե յուրե պետությ ունն այլևս ի վիճակի չի լինում իրացնելու իր ինքն իշխանությունը դե ֆակտո պետության բնակչության և տարածքի նկատմամբ : Սույն հոդվածի նպատակն է վերլուծել և համեմատել էթնոքաղաքական հակամարտությունները Լեռնային ՂարաբաղումՂարաբաղում, Հարավային ՕսիայումՕսիայում, Աբխազիայում և Մերձդն եստրում : Ուշադրության կենտրոնում են հակամարտությունների պատճառներիպատճառների, գործընթացների և հետևանքների նմանություններն ու տարբերություններըտարբերությունները, որը տալիս է հակամարտությունների դինամիկայի համապարփակ պատկերացում և բացահայտում է էթնոքաղաքական վեճերի համատեքստում հնարավ որ ընդհանրությունների առկայությունը։ Նպատակն իրականացնելու համար խնդիր է դրվել ուսումնասիրելու տարածաշրջաններում պատմական ֆոնիֆոնի, քաղաքական զարգացումներիզարգացումների, էթնիկ կազմի և միջազգային ազդեցությունների ունեցած դերն ու նշանակությունը։ Հոդվածի մեթոդաբանական մոտեցու մը հիմնված է նշված էթնոքաղաքական հակամարտությունների համեմատական վերլուծության վրա։ Օգտվել ենք ինչպես որակականորակական, այնպես էլ քանակական հետազոտության մեթոդներից : Օգտագործվել են առաջնային աղբյուրներ՝ ներառյալ պաշտոնական փաստաթղթերփաստաթղթեր, քաղաքական հայտարարություննե ր և հոդվածներ՝ հիմնականում գերմանական լրատվականներից։ Հիմնավորվել էէ, որ էթնոքաղաքական հակամարտությունները մշտապես ունենում են բարդ ու հակասական դինամիկադինամիկա, որն էլ իր հերթին պարարտ հող է նախապատրաստում տարածաշրջանային խոշոր խաղացողների հետաքրքրությունների հա մար։ Եզրակացությունն այն էէ, որ էթնոքաղաքական հակամարտությունների վերաբերյալ բազմակողմանի հետազոտությունները հնարավորություն են տալիս ձևավորելու հստակ պատկերացումներ հակամարտությունների պատճառների և հետևանքների վերաբերյալ՝ համադրելի իրավիճակներում հակամարտ ությունների լուծման հնարավոր օրինաչափություններն ու ընդհանրությունները բացահայտելու համար

Սույն հոդվածի նպատակն է ներկայացնել Ադրբեջանի իշխանությունների շարունակական հայատյաց քաղաքականության շրջանակներում իրականացվող Արցախի ապաբնակեցմանն ուղղված նախատեսվող գործողությունները, կատարված հանցագործությունները և արցախահայության իրավունքների շարունակական խախտումները: Արցախում տեղի ունեցող իրադարձությունները ճշգրիտ ներկայացնելու համար հեղինակները նպատակ են ունեցել ոչ միայն ուսումնասիրել Ադրբեջանի պետական քաղաքականությունը, իրադարձություններն ու միջազգային իրավական ակտերը, այլև փաստահավաք միջոցառումներ անցկացնել արցախահայության շրջափակման և բռնի տեղահանման շրջանում, ինչպես նաև այդ իրադարձություններից հետո: Հոդվածի շրջանակներում հետազոտություններ իրականացնելիս օգտագործվել են ինչպես ընդհանուր գիտական, այնպես էլ հատուկ մեթոդներ, որոնք թույլ են տալիս ներկայացնել տեղի ունեցած իրադարձությունների օբյեկտիվ պատկերը և ընդգծել համապատասխան միջազգային իրավական ակտերով նախատեսված Մարդու իրավունքների, հիմնարար ազատությունների և հանցագործությունների խախտումները: Հոդվածի թեմայի շրջանակներում իրականացվել են կոնկրետ փաստերին առնչվող սկզբնաղբյուրների համադրում և համեմատական վերլուծություն, ինչպես նաև միջազգային իրավական ակտերի և դրանց հետ կապված վարդապետական մեկնաբանությունների ուսումնասիրություն, վերլուծություն և համեմատություն: Բացի այդ, մանրակրկիտ ուսումնասիրվել են միջազգային կոնվենցիաներին առնչվող փաստաթղթերը, համադրվել են առկա փաստերն ու իրավական ակտերը, ինչպես նաև կատարվել է տրամաբանական վերլուծություն: Բազմակողմանի ուսումնասիրության արդյունքում միանշանակ կարելի է փաստել, որ 2023 թվականի սեպտեմբերի 19-ին Ադրբեջանը շարունակել է իր ցեղասպան քաղաքականությունն Արցախում ՝ պատասխանատվության չենթարկվելով մարդու իրավունքների բազմաթիվ խախտումների և պատերազմական հանցագործությունների համար, որոնք, ի վերջո, հանգեցրել են Արցախի ամբողջական ապաբնակեցմանը ։