Сосредоточившись на исторических событиях и политических преследованиях, которые преследовали Грецию в 1940-х годах, мы обратимся к травматическому опыту детей, которые стали беженцами, а затем почувствовали себя чужими, возвращаясь на родину. Эти травмы встречаются в художественных текстах, которые имеют автобиографическую основу и связаны с индивидуальным и семейным опытом. В основной части нашего исследования используются более старые тексты на языке E. Алексиус, из М. Гана и джуниор из Э. Сарантит. Мы также ссылаемся на опыт болгарской оккупации Македонии, сохранившийся в более поздних текстах.
Με επίκεντρο τα ιστορικά συμβάντα και τις πολιτικές διώξεις που ταλάνισαν την Ελλάδα στη δεκαετία του ’40, θα αναφερθούμε σε τραυματικές εμπειρίες παιδιών που βίωσαν την προσφυγιά και στη συνέχεια ένιωσαν ξένα επιστρέφοντας στην πατρίδα τους. Τα τραύματα αυτά εντοπίζονται σε λογοτεχνικά κείμενα που διαθέτουν μια αυτοβιογραφική βάση και συνδέονται με ατομικά και οικογενειακά βιώματα. Στον βασικό κορμό της έρευνάς μας αξιοποιούνται παλαιότερα κείμενα της Έ. Αλεξίου, του Μ. Γκανά και νεώτερα της Ε. Σαραντίτη. Αναφερόμαστε επίσης σε εμπειρίες στη διάρκεια της βουλγαρικής κατοχής στη Μακεδονία, όπως διασώζονται σε μεταγενέστερα κείμενα.
Предпросмотр статьи
Идентификаторы и классификаторы
- SCI
- Филология